Velilerimiz, 2 Aralık 2022 tarihinde Rehberlik Zümremiz tarafından planlanan Psikolog Nuray Karataş’ın verdiği “Okul Başarısı ve Sınav Motivasyonunda Ailenin Rolü” konulu seminere katıldılar.
Seminerde, çocuğumuzla iletişimi kurarken uygun üslubu bulmanın önemine değinildi. Herkesin bir öz kimliği ve öğrenme yatkınlığı olduğu, ihtiyaçlarını ve bedeninde olup bitenleri tanımaya çalışan çocuğumuza birlikte karar almak adına soracağımız soruların alacağımız yanıtlardan çok daha değerli olduğu vurgulandı. “Çocukların anne babalarından onay ve sevgi alması çok önemli. Çocuklarınız sevgi, ilgi ve bakım masasından tok kalksın. Hayatta da tok ve kendinden emin yürüsün. Kanaat bildirmektense çocuğunuzu dinlemek, ihtiyaçlarını sormak çok önemli.” diyen Karataş, sınavlara çocukların gireceğini, anne babaların ise sadece eşlikçi olduğunun atını çizdi.
Lisedeki ilk yıllarında ebeveyn ile çocukları arasında oluşturulacak bu ılıman iletişim kültürünün öğrenme becerilerini geliştirme, zamanı yönetme ve geleceği planlama sürecine önemli katkılar sunacağına işaret edildi. Sınav yıllarında ailenin ev düzenini ve sosyal yaşamını çocuğa göre düzenlemesinin çocuğun emeğine verilen değerin göstergesi olduğu belirtildi. Olumsuz motivasyon cümleleri yerine çocuklarımızın güçlü yanlarına, kapasitelerine seslenme gereğine vurgu yapıldı.
Yaşamı başarı, gelecek, beden ve ihtiyaç ayakları olan masaya benzeten Karataş, “Yaşamımızda bu dört alandan bir ya da birkaçını ihmal edersek sendeleriz. Bu alanlara mümkün olduğunca eşit enerji harcamak lazım. Çocuklarımız bu özel dönemde başarı ve gelecek boyutundaki alana daha çok enerji veriyorlar. Beden ve ilişkiler alanı ihmal ediliyor. Zaman zaman mola vermek ve bu zaman diliminde ne yapmak istediğini yine çocuğumuza sormak çok yararlı olacaktır.” dedi.
Velilerimizin sorularına da yanıt veren Karataş’ın seminer sonunda kurduğu cümleler tüm seminerin özeti gibiydi: “Sınavlara değil aslında yaşama bir çocuk hazırlıyoruz. Bizler de çocuktuk. En güzel kanıt bizim yaşamımız ve büyüme yolculuğumuzdaki duygularımız. Çocuklarımızla naif ve hassasiyetle ilişki kuralım. Çocuklarımızın bizim geçmişten getirdiğimiz yaralarımızı onarma gibi bir görevleri olmadığını aklımızdan çıkarmayalım. Onların varoluşuna saygı gösterelim. Çocuklarımızın, yanlarında onlara eşlik eden, temas kuran, aynı yöne bakarken ebeveyn rolünü unutmayan anne babalara ihtiyaçları var. Başarılı olduğu için değil, o olduğu için saygı gösterip içselleştirebilirsek çocuğumuz yaşam yolculuğunda daha güçlü olur. Halden anlayan anne babası olan, oluru alınan çocuk teşekkürlerini iletecek bir yol mutlaka bulur.”
